Płochacz halny

Płochacz halny Tomasz Tańczuk

Ptak wróblowy najwyższych partii gór. Brązowo ubarwiony, ale z szarawą głową, żółtą nasadą dzioba, rdzawo kreskowanymi bokami i białym plamkowaniem pokryw skrzydłowych.

Rozmieszczenie w Polsce i w Karpatach

W Polsce: bardzo nieliczny ptak lęgowy. Występuje wyłącznie w górach – Karpatach i Karkonoszach.
W Karpatach: Zasiedla tylko najwyższe pasma. Najliczniejszy jest w Tatrach (na wysokości pomiędzy 1550 a 2250 m n.p.m.). Poza tym regularnie gniazduje jeszcze na Babiej Górze i w Bieszczadach.

Siedlisko

Piętro subalpejskie (halne) i subniwalne w górach, pokryte niskimi murawami, obfitujące w miejsca skaliste.

Kluczowe zagrożenia

• Utrata siedlisk lęgowych w wyniku rozbudowy infrastruktury turystycznej (szlaki piesze i trasy narciarskie),
• Zwiększona penetracja terenów lęgowiskowych przez turystów.
• Synantropizacja gatunku w miejscach nasilonego ruchu turystycznego.

Zabiegi ochronne

• Ograniczenie presji rozwoju infrastruktury turystycznej na siedliska lęgowe,
• Zabezpieczenie lęgowisk przed nadmierną penetracją ludzką.

Status ochronny

Ochrona gatunkowa	objęty ochroną ścisłą
Polska Czerwona Księga Zwierząt	NT – niższego ryzyka, ale bliski zagrożenia
Dyrektywa ptasia
Gatunki specjalnej troski w Europie (BirdLife International)	Non-SPEC
Konwencja Berneńska	Załącznik II
Konwencja Bońska	-