Głuszec

Głuszec Grzegorz Leśniewski

Największy z leśnych kuraków. Samiec jest znacznie większy od samicy i osiąga wielkość dorównującą gęsi. Nad okiem ma charakterystyczną nagą czerwoną skórę, która w okresie godowym nabrzmiewa tworząc czerwoną „różę”. Głuszce odbywają widowiskowe toki w leśnych ostępach puszcz i karpackich borów górskich. Gatunek obecnie w kraju wymierający.

Rozmieszczenie w Polsce i w Karpatach

W Polsce: skrajnie nieliczny gatunek lęgowy wschodniej i południowej części kraju. Występuje w puszczach północnego – wschodu, w Puszczy Solskiej i Lasach Janowskich, zachodnich Karpatach, Sudetach i Borach Dolnośląskich.
W Karpatach: kilka ostoi głuszca zachowało się jeszcze w zachodnich pasmach: Beskidzie Śląskim, Żywieckim (z Babią Górą i Policą), Tatrach, Gorcach, Beskidzie Sądeckim i Wyspowym.

Siedlisko

Gatunek puszczański, zamieszkujący rozległe kompleksy borów i lasów mieszanych na nizinach (bory sosnowe) i w górach (bory świerkowe z udziałem jodły) do wysokości 1500 m n.p.m. Szczególnie odpowiadają mu lasy z bogato rozwiniętą warstwą runa i podszytu.

Kluczowe zagrożenia

• niepokojenie przez ludzi w miejscach występowania (prace leśne, turystyka, budowa wyciągów i tras narciarskich),
• niekorzystne zmiany siedliskowe (wylesienia, wprowadzanie monokultur leśnych, melioracje),
• drapieżnictwo ssaków.

Zabiegi ochronne

• zapewnienie ptakom spokoju w okresie toków (egzekwowanie ochrony strefowej, czasowe zamykanie szlaków turystycznych),
• właściwa polityka inwestycyjna na obszarach występowania głuszca, nie powodująca utraty siedlisk dogodnych dla tego gatunku,
• redukcja liczebności drapieżników (lis, kuny, dzik).

Status ochronny

Ochrona gatunkowa	objęty ochroną ścisłą, wymagający ochrony czynnej i ustalenia stref ochrony miejsc rozrodu i regularnego przebywania
Polska Czerwona Księga Zwierząt	CR - skrajnie zagrożony wyginięciem
Dyrektywa ptasia	Załącznik I
Gatunki specjalnej troski w Europie (BirdLife International)	Non-SPEC
Konwencja Berneńska	Załącznik II
Konwencja Bońska	-